Yönetmeliğin amacının ev hayvanlarını sahiplenme şartlarını, sahiplenilen hayvanların insanlara ve çevreye verecekleri zarar ve rahatsızlıkları önleyici tedbirleri, sahipsiz hayvanların toplanması, rehabilitasyonu, hayvan bakımevlerinde barındırılması, sahiplendirilmesi ve sahiplenilmesi ve hayvanların her türlü ticarî amaçlı gösteri, reklam ve benzeri film ile fotoğraf çekimlerinde kullanılmasına ilişkin usul ve esasları belirlemek olarak açıklandı.
Yönetmelik ile genel itibariyle sahipsiz hayvanların popülasyon kontrolü işlemlerinde Tarım ve Orman Bakanlığı'nın ilgili birimleri, yerel yönetimler, il hayvanları koruma kurulları ve diğer ilgili kurumların görevlerinin detaylandırıldı. Sahiplenilebilecek hayvan tanımı yapılarak toplanan hayvanlardan hangilerinin rehabilite edilerek sahiplendirilmek üzere hayvan bakımevi/doğal yaşam alanlarında tutulabileceği açıklığa kavuşturuldu.
Ev Hayvanlarının Korunmasına Dair Avrupa Sözleşmesi'nin ilgili hükümlerinin uygulanması kapsamında, sahipsiz hayvan popülasyonunun sorun yarattığına dair kararı alacak yetkili merci olarak belediye meclisleri görevlendirildi. Kanunda yapılan yeni düzenleme ile benimsenen “Yakala-kısırlaştır-tut/sahiplendir" metodu kapsamında; belediyelerce yakalanarak rehabilite edilen hayvanların hayvan refahı ilkeleri gözetilerek barındırılacağı “doğal yaşam alanları" tanımlanarak hayvan bakımevleri ile birlikte özellikleri belirlendi.
BÜTÇE İMKANLARININ AYRILMASI, KULLANIMI VE BAKANLIKÇA MALİ DESTEK SAĞLANMASI
Tarım ve Orman Bakanlığınca sahipsiz hayvanlar ile ilgili yürütülecek iş ve işlemlere verilecek mali destek ve teşvik sağlanacak faaliyetlerin detayları yönetmelikte 40. maddede hüküm altına alındı. Ağustos ayında yapılan kanuni değişiklikle nüfusu 25 binin üstünde olan yerel yönetimler, bütçelerinin binde 5'ini, büyükşehirler ise binde 3'ünü sahipsiz hayvanların bakımı ve rehabilitasyonuna ayırmakla yükümlü tutulmuştu. Yönetmelikle ise, yerel yönetimler, hayvan bakımevinin ve doğal yaşam alanlarının kapasitelerinin ildeki sahipsiz köpek sayısına kıyasla yeterli olduğuna il hayvanları koruma kurulunca karar verilinceye kadar, kanun kapsamında ayırmak zorunda oldukları mali kaynağın asgari yüzde 50'sini hayvan bakımevi ile doğal yaşam alanı yapımına veya mevcutlarının kapasitesini arttırmaya harcamakla yükümlü tutuldu.