Güvensizliğin adeta tavan yaptığı şu günümüzde gelin güveni toplumda tekrar inşa edelim. En başta kendimizden başlayarak. İnsanın yüreği güven dolarsa evde güven mahallede güven okulda güven çarşıda güven alırken güven satarken güven konuşurken yazarken çizerken güven her şeyimiz güvenli olur. Güvenin olduğu yerde huzur olur. Güvenli yürekler güzel bir dünya inşa ederler. Sağlıklı huzurlu bir toplumun kalitesi o toplumdaki insanların birbirlerine olan güven saygı ve hoşgörüleri ile ortaya çıkar. Şuraya Güven ile ilgili iki hikaye bırakalım. Yorumları size ait. Hikayeyi okurken gözümüzün önünde canlandırarak okuyun lütfen... Güvenle kalın.. Güvende kalın...   1. HİKAYE   İhtiyar bir yolcu çölde devesiyle giderken yerde yatan birini gördü. Hemen yanına inip ona su verdi. Takatsiz kalmış bu adamı alıp devesine bindirdi.   İhtiyar adam su kırbasını almak için arkasını döndüğünde, yardım ettiği adam deveyi topuklayıp koşturdu.   Yaşlı adam, insanlığını da orada bırakıp kaçan o hırsızın ardından bağırarak dedi ki:   “Ne olur bu yaptığını kimseye anlatma!..”   O vicdansız hırsız bunu duyunca şaşırdı ve devesini durdurup uzaktan sordu: “Neden böyle dedin?”   İyi kalpli ihtiyar, cevabıyla o kıymet bilmez adama bir insanlık dersi daha verdi:   “Bu yaptığın duyulursa, yolda zor duruma düşmüş insanlara kimse yardım etmez.”   2. HİKAYE   Yaşlı bir kadın, gece yarısı evine dönüyordu. Karanlık bir sokaktan geçerken bir adamın kendisine yaklaştığını gördü. Bütün cesaretini toplayarak, adama: “Bu sokak çok karanlık” dedi. “Ben de pek yaşlıyım. Evime kadar bana eşlik edebilir misiniz? Zaten evim fazla uzakta değil.” Yabancı bu ricayı kabul etti. Yaşlı kadını evine kadar götürdü. Kadın yabancıya teşekkür edip evine girmeye hazırlanırken, adam kadını kolundan tutarak: “Asıl ben size teşekkür etmek istiyorum” dedi. “Az önce, sizi soymak niyetindeydim. Fakat siz bugüne kadar bana güvenen yegâne insan olduğunuzdan, bunu yapamadım.” Adam bu sözleri söyledikten sonra oradan ayrılarak karanlığa karıştı.