Öğrencilerin eğitim hayatında zorlu yollardan baş etmeye çalışmaları ve maddi sıkıntılar için part taym işlere baş vurma istekleri sonucunda işsizlik gün geçtikçe artıyor. Eğitimini tamamlayanlarında başarılı bir öz geçmişi olsada cv ye yazılacak tecrübe kısmı boş olunca dolu dolu geçen bir öz geçmiş pekte işe yaramıyor. İşsizler iş bulamadıkları için iş veren iş beğenilmediği için yakınmış durumda.  Tecrübe isteyenlerde hat safada. O sektöre eğitimini alıp ilk adımı atmak isteyen bir çok genç o sektörede tecrübesi olmadığı için işe alınmıyor. İşe alınmadığı içinde o işte tecrübesi olmuyor. Bu paradoks uzun bir yol kat etsede buna çözüm bulmaının önü açılmıyor.  Eğitim sistemiyle ilgili problemlerden dolayı emek piyasasında iş arayanlar ile işverenler arasında oluşan derin bir beceri uyuşmazlığı var. İşverenler istedikleri kriterlere uygun çalışan bulamazken, yüzbinlerce kişi de kendi istedikleri alanlarla ilgi iş bulmakta zorlanıyorlar. Türkiye gündemine uzunca bir süre oturan ve konuşulan işsizlik kanayan yaramız olmaya devam ediyor. Üniversite mezunlarının iş bulmakta zorlandığı bu devirde ekonominin durumu ve yapılması gerekenler çokça konuşulsa da yeterli adımların atılmamasıyla birlikte işsizlik oranı ve mutsuzluk ne yazık ki göz ardı edilemeyecek boyuta ulaştı. Mart ayında ülkemizi vuran corona virüs salğınında buna ön ayak olması ve iş merkezlerinin kapanışı ve işsizlik oranın artışı hat safada.