Bir araştırmaya göre ülkemizdeki her 10 kişiden 7’sinin yakın gelecek için umutlu olmadığını ortaya koymuş. Aynı araştırmaya göre yine 10 kişiden 6’sı ekonomik durumunun yakın gelecekte daha kötü olacağını düşünüyor. Ipsos Türkiye’nin yaptığı araştırmaya göre ülkemiz yüzde 38 oranla 29 ülke arasında “en kaygılı ülke” unvanını taşıyor. Daha birkaç gün önce bir annenin 18 yaşındaki oğluyla yaptığı telefon görüşmesinde, söz konusu araştırmayı doğrular nitelikteki konuşmalara tanıklık etmenin burukluğunu yaşadım. Üniversite tercihlerin yapıldığı şu günlerde adını burada açıklamayacağım genç, annesine tercih yapmaktan vazgeçtiğini, üniversite diplomasının bir işe yaramadığını, mezun olanların iş bulamadığının altını çizerek, para kazanması gerektiğini söylüyordu. Gençlerimiz umutsuz, geleceğe güvenle bakamıyor. Cebinde yeterli ölçüde harçlığı olmayan gençler, arkadaşlarıyla zaman geçiremiyor, hatta evinden dışarı dahi çıkmak istemiyor. Daha da ötesi bu gençlerin büyük çoğunluğu, zaten dar gelirli veya asgari ücretli ailesinden harçlık istemeye bile çekinir hale geldiler. Ne yazık ki daha küçük yaştaki çocuklarımız bile ekonomi konuşur oldular. Gençlerimiz çareyi yurt dışında arıyor. Bu tablonun önüne geçmeliyiz. Eğitimden, gelecekten umudunu büyük ölçüde yitiren gençlerimize mutlaka umut aşılamalıyız. Ülkemizin, milletimizin teminatı konumundaki gençlerimize karamsarlık, gelecek kaygısı değil; yüzlerine gülümseme yakışır.