Babalar gününü de geride bıraktığımız günlerdeyiz. Her günümüzü sevinciyle, üzüntüsüyle, karmaşasıyla geride bırakıyoruz. Öyle veya böyle geçmiş hanemize yazılıyor. Geride bıraktıklarımıza döndüğümüzde bazı günlerimizin boşa geçmiş olduğunu fark ediyoruz etmesine de, yine de kendimiz için yaşamıyoruz çoğu zaman. Hep bir üçüncü kişi oluyor hayatımıza müdahale eden.  Belki yapacaklarımızla ilgilenmiyorlar fakat siz, atacağınız her adımı, onları düşünerek atmak zorunda olduğunuzun bilincinde oluyorsunuz. Acaba onlar sizi bu kadar düşünüyor mu?  Senin üzerinde psikolojik baskı kurarak, seni darp ederek, seni kendinin kölesi yaparak o cevabını veriyor zaten. Seni o kadar çok sindirmiş ki, yaptığı bu kadar insanlık dışı şeylere rağmen onun karşısında durmaya bile cesaret edemeyecek durumdasın. Bundan vazgeçme zamanı gelmedi mi artık? Bırak ne hali varsa görsün. Sen de kendi yaşantını düşünmeyi öğren.  Bunu fark ettiğin an son nefesin olmasın.