Adana’nın eski valilerinden biri  zaman kavramını anlatırken,  “Ben Pazar günleri haftalık planımı yaparım” demişti.  Okuyup, yazacağı, görüşeceği zamanları  sürekli planladığını anlatmıştı.  Ülkemizde, bu plan konusu üzerinde  yeterli düzeyde öğretiyi ancak kişisel gelişimciler veriyor.  Okul sıralarında da zaman konusu,  plan konusu en ince detayına kadar öğrencilere anlatılmalı.  Çünkü zamanın kıymetini bilmek insanı gelecekte iyi yerlere taşıyabilir.  Zamanın kıymetini bilmeyen ve  plansız yaşayan toplumlar ise,  “Bugün ne yapacağız” deyip yarını da boş boş geçirebilirler.  * Türkiye’de genç issizlik gerçekten üzücü boyuttalar ulaştı.  Ülkemizin istihdam sağlayan, iş olanaklarını geliştirmesi ve  gençlere yeni kapılar açması şart.  Herkesi devlet memuru yapmak mümkün değil.  Ancak bir meslek sahibi yaparak,  yol olmak mümkün… Bunun için bir “seferberlik” başlatmak iyi olmaz mı? * Geçenlerde bir eğitimci çocukların  çalıştırılması gerektiğinden bahsetti.  İyi de nerede, nasıl, kimin yanına vererek? Yine, “eti senin kemiği benim” denirse…