Hergele’n aslında neyin  ne olduğunu biliyor. Mesela borcu, mesela yarım kalan  projeleri, mesela işçi kadrosunu.  Ancak nedense hep  bu konulardan yakınıyor.  Yakınıyor da yakınıyor.  Liderlik başka, başkanlık başka… Ya bir yol çizin, ya bir yol açın. Yakınmaktan artık vazgeçin.  Yakınanları tanıyorsunuz.  Çünkü herkes yakınanları konuşuyor.  Peki ancak ya yakınmayanlar.  “Ben derdimi seviyorum”  diyenler… Bence asıl onları tanıyın,  hem de çok iyi tanıyın.  Kendine bir vizyon çizmiş.  Yol alıyor, ancak borçlanmamaya  gayret sarf ediyor.  Yol alıyor, ancak eşini, dostunu, akrabasını değil liyakatlıları kadrosuna katıyor,  kadrosunu da boş yere  şişirdikçe şişirmiyor.  Yol alıyor, ancak dünyalığını  sağlamlaştırmıyor.  Yol alıyor, ancak arkadaşlarını satmıyor. Yol alıyor, ancak işlerini yarım bırakmıyor.  Ufuk çiziyor, tüm zorluğa rağmen o hedefe gitmek için hiç durmuyor.  Sahi bizim şanssızlığımız nerede?