Türk siyaseti bir süredir kendi içinde büyük çelişkiler yaşıyor. İktidar, her adımını tek bir merkezden ve net bir şekilde belirlerken, ana muhalefet partisi CHP, ne yazık ki aynı kararlılığı sergileyemiyor. Bugün, CHP’nin Cumhurbaşkanı adayını belirleme sürecinde yaşananlar, siyasi bir krizden öte, tarihsel bir trajediyi andırıyor. CHP içinde Mansur Yavaş ve Ekrem İmamoğlu’nun yarışması, siyaseti bir güç mücadelesine dönüştürdü. Bu tablo, Osmanlı’daki taht kavgalarını hatırlatıyor. O dönemde şehzadeler birbirine düşer, kazanan tahta geçerken kaybeden ya sürgüne yollanır ya da idam edilirdi. Bugün CHP’de yaşanan da farklı değil. Adaylık mücadelesi, partiyi içten içe eritiyor. Kazanan, parti içindeki diğer kanadı saf dışı bırakacak, kaybedense ağır bir siyasi bedel ödeyecek. Peki, sonunda kazanan kim olacak? CHP mi, yoksa bu kaostan faydalanan iktidar mı? Gerçekçi eşleşmeler şart. Siyaset bir satranç oyunudur ve en önemli hamle, rakibin nasıl oynadığını anlamaktır. İktidar, kendi adayını belirlerken asla ikilem yaşamıyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın karşısına çıkacak isim, yalnızca CHP’nin iç dengeleriyle değil, Türkiye’nin gerçekleriyle de örtüşmeli. Halkın beklentisi, sadece parti içi çekişmelerin sonucu belirlenen bir aday değil, kazanabilecek bir adaydır. CHP yıllardır aynı döngüye sıkıştı. Yüzde 25-29 bandında bir oy oranına sahip, tabanını genişletemiyor, iktidarın hamlelerine karşı ancak refleks verebiliyor. Muhalefet, halkın gerçek sorunlarını ön plana koyan, seçimi kazanacak ve değişim yaratacak bir strateji belirlemeli. Aksi halde, CHP’nin kendi içindeki güç savaşı, sadece partiyi değil, Türkiye’nin demokrasi umudunu da törpüleyecek. Siyaset, sadece bir yarış değil, gelecek inşa etme sanatıdır. CHP bu gerçeği ne kadar erken anlarsa, Türkiye için o kadar umut var demektir.