5 Haziran Dünya Çevre Günü, çeşitli etkinliklerle kutlandı. Dünya ne yazık ki öyle bir noktaya geldi ki, Çevre Günü etkinlikleri, kutlamalar yasak savmadan öteye geçemiyor. Dünyamızı, çevremizi kendi ellerimizle yok ediyoruz, kirletiyoruz. Suyumuzu, toprağımızı har vurup harman savuruyoruz. Daha çok kar hırsıyla atmosfere salınan sera gazı salınımıyla, iklimimiz değişiyor, buzullar hızla eriyor. Verimli topraklar çölleşiyor. Dünya, insanın kendi eliyle yarattığı sorunlar yüzünden 4 iklimden 2 iklime doğru ilerliyor. Havamızı, atmosferimizi nefes alamaz hale getiriyoruz. Sonra 5 Haziranlarda çıkıp, Çevre Günü’nü kutluyoruz!.. Artık kutlamalar yerine eylem zamanı. Çevremiz için Dünyamız için eylem zamanı. Çocuklarımızın, torunlarımızın daha sağlıklı bir çevrede, doğada yaşaması için eylem zamanı. Bugün birçok nehrimiz, akarsuyumuz, düzensiz sanayileşmenin getirdiği etkenler nedeniyle zehir akıyor. Her gün bununla ilgili gazetelerde, televizyon ekranlarında haberler izliyoruz hem de içimiz acıyarak. Binlerce yıl içinde oluşan ormanlarımızı, bir avuç altın yüzünden yok ediyoruz. Kendimizi oksijensiz bırakıyoruz. Bırakın büyük kentleri, artık kırsal alanlarımızda da insanlarımız neredeyse yeşile, ağaca hasret kalır oldular. Kızılderili Şef Seatle yüzyıllar önce ne demişti: “Beyaz adam annesi olan toprağa ve kardeşi olan gökyüzüne, alıp satılacak, işlenecek, yağmalanacak bir şey gözüyle bakar. Onun bu ihtirasıdır ki toprakları çölleştirecek ve her şeyi yiyip bitirecektir. Beyaz adamın kurduğu kentlerde, bir çiçeğin taç yapraklarının açarken çıkardığı tatlı sesler, bir kelebeğin kanat çırpışları duyulamaz. Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık öldüğünde; beyaz adam paranın yenilemeyen bir şey olduğunu anlayacak!”